Ze waren op weg van Oslo naar het nationaal park Jotunheimen, wat in het Noors zoveel betekent als "thuis van de reuzen". Het landschap daar is adembenemend mooi, de bergen zijn ruig en de weiden zijn prachtig en staan vol bloemen.

Het gezin vond een mooie stopplek. Vanuit de bus hadden zij een geweldig uitzicht op de berg Bitihorn. Vroeg in de ochtend zaten zij al op hun fiets om naar het dichtbijgelegen startpunt voor de beklimming te rijden. "Ruim vier uur later hadden wij vanaf de top van de Bitihorn uitzicht op ons tiny house aan de voet van de berg", vertelt Maaike.

Vanaf hun nieuwe woonplek was het maar 15 kilometer naar een klein dorp waar zij hun wekelijkse boodschappen konden doen. Het was een prachtige rit met de fiets. We reden zonder moeite de aflopende weg naar de winkel en ploeterden daarna weer de weg op samen met de hond, de kinderen en alle boodschappen.

"Op een dag stond er ineens een kleine kudde koeien om ons heen", herinnert Maaike zich. "Wij konden ze zelfs aaien. Even later kwamen de eigenaren, Bjorn en Erica, langs om te kijken hoe het met de kudde ging. We raakten aan de praat en voordat we het wisten, werden we uitgenodigd om te komen eten."

Het gezin bleef drie weken op deze plek. "Het was een ideale locatie die alles te bieden had: prachtige natuur, een uitdagende omgeving, sociale contacten en de perfecte werkplek."

In de winter brachten ze drie maanden op verschillende plaatsen in Zweden, voornamelijk Zweeds Lapland, door. Ze stonden elke dag vroeg op om de kou uit het huis te verdrijven, sprokkelden overdag hout, smolten sneeuw en gingen skiën. Helemaal back to basics.

De temperaturen lagen overdag tussen -10 en -18 ˚C en 's nachts daalde de temperatuur tot gemiddeld -24 ˚C met uitschieters tot wel -34 ˚C.

"Fenna, Alba en Isolde sliepen de hele winter boven op het dak in hun pop-uptent", vertelt Maaike. "We hadden de tent aan de binnenkant geïsoleerd en een afdekking over de buitenkant gelegd en zo konden zij hier prima slapen. Ze hadden het helemaal niet koud."

De familie Zuijderwijk/Vergouwe vond een sneeuwvrije plek naast een kudde rendieren en al snel ontmoetten zij ook de eigenaren, Magnus en zijn vader Åke. "Zij vonden het wel prettig dat wij op hun terrein stonden," legt Daan uit, "omdat wij zo hun rendierkudde in de gaten konden houden. Zolang wij er waren, bleven de rendieren uit de buurt van de dichtbijgelegen weg".

In de daaropvolgende dagen en weken vervoerde Magnus zijn 1.500 rendieren met 200 stuks per keer zover hij kon in zijn enorme trailer. Daarna moest hij ze met een sneeuwscooter verder de bergen in brengen. Daan, Maaike en hun dochters konden hem op zijn tocht begeleiden.

"Voor ons was dit ondoordringbare maanlandschap dat ook Magnus' thuis was, een onvergetelijke ervaring", herinnert Maaike zich. "We waren zo dicht bij de rendieren en leidden hen naar een plek van totale stilte, veraf van elk menselijk contact."

De zon werd weer sterker en de wegen werden langzaam weer sneeuwvrij. Dit was het moment waar zij de hele winter op hadden gewacht: eindelijk konden Daan en zijn gezin weer de fiets op en de kou door hun haren voelen waaien.

Het was tijd om verder te gaan.

De uitgebreide regio Gotland omvat naald- en loofbossen, lange stranden, indrukwekkende druipsteengrotten en rotsformaties. Daan, de kunstenaar, wilde dit allemaal gaan ontdekken.

Het gezin arriveerde er in mei toen de lente net begon en al snel plaats maakte voor de zomer. "We genoten van de veranderingen in de natuur", vertelt Maaike. "Het was geweldig om te zien hoe de bomen weer nieuwe blaadjes kregen en de bloemen in bloei kwamen."

Het gezin vond diverse plekken op het eiland waar zij langere tijd konden verblijven. Ze parkeerden de vrachtwagen gewoon en woonden en werkten enkele weken op elke locatie.

"Smalle landweggetjes met weinig verkeer maken Gotland tot een perfect fietseiland. Een keer per week gingen we met het hele gezin op pad – twee meiden in een Load en de derde dochter met de hond in de andere – om boodschappen in te slaan", aldus Maaike.

En net als de vrachtwagen, het mobiele huis van het gezin, werden ook de twee cargo-bikes een attractie op het eiland.

"Eén plaats is absoluut één van onze favoriete plekken tot nu toe geweest," vertelt Daan. "Dat was aan de oostkust van Gotland, een redelijk ruig en rotsachtig gebied. Er was een bos in de buurt waar we stookhout konden halen en hier waren talloze planten en diersoorten te vinden. We genoten hier maximaal van ons onafhankelijke bestaan. Door het prachtige weer konden we elke dag onze accu's opladen. We hebben met de meiden heel wat lange educatieve fietstochten door de natuur ondernomen."

Daan installeerde zijn werkplek op slechts 50 meter van de vrachtwagen. En zo kwam alles bij elkaar: wonen en werken op een prachtige en inspirerende plek in de natuur.